Mijn Verhaal 

  Ik ben geboren in een Horeca gezin. Mijn ouders waren echte Horeca tijgers. Als chef-kok heeft mijn vader een belangrijke invloed gehad op de manier waarop ik eten en drinken bekijk en beleef. In ons gezin stond de maaltijd centraal en was het moment dat wij echt tijd voor elkaar hadden. Lekker en Samen eten was de norm. Van het moment dat ik kon staan, stond ik bij mijn vader in de keuken. De geur van het eten en de geluiden van het koken hebben mij altijd gelukkig gemaakt. Niets was mooier voor mij dan te zien hoe lekker eten werd gemaakt en natuurlijk moest er geproefd worden. Ik heb altijd al vol gezeten met vragen en mijn ouders hebben altijd hun best gedaan om mijn vragen te beantwoorden en mij uit te dagen om nog meer na te denken over eten en hoe het gemaakt wordt. 

Toen mijn broer 8 was en ik 10 en mijn vader in het weekend moest werken, ging ik met hem mee (vooral om mijn moeder te ontlasten). Ik was de afwasser en mocht meehelpen met toetjes maken. Al snel werd in de keuken bekend dat ik goed was met smaak. Wanneer er geproefd moest worden, werd ik gestuurd. Vervolgens moest mijn vader alsnog proeven en gaf dan dezelfde feedback als ik. Onder de koks werd het de uitdaging om te zien hoe ver mijn kennis van smaak ging. Wanneer het net voor het middageten te druk werd in de keuken, verhuisde ik naar het kantoor om te eten en te genieten van mijn eigen gemaakte toetje. Daarna mocht ik met een van de dames mee om het eten rond te brengen. De bewoners van de service flat waar wij de maaltijden afleverden waren altijd blij ons te zien en maakten graag een praatje. Voor mij resulteerde dit vaak in een knuffel, een snoepje of chocola. De mensen waren altijd blij ons te zien. Ik realiseer mij nu dat deze mensen vaak de rest van dag niemand anders zagen en begrijp nu dus de behoefte voor een babbeltje en de blijheid bij het zien van een kind. 

Toen het tijd werd om een richting te kiezen op school wist ik het zeker: ik wilde kok worden en dan niet zomaar een kok, maar een kok die dingen zou veranderen en verbeteren. Eten nog lekkerder maken en nog meer een feestje. Mijn ouders hebben toen heel duidelijk uitgelegd wat het inhoud om in de horeca te werken: werken wanneer anderen vrij zijn en geen of weinig tijd voor anderen. Het zou beter zijn om iets te zoeken met “normale” werktijden. Omdat ik eten niet los kon laten bleef ik zoeken, totdat ik mijn nieuwe passie vond: Product Ontwikkeling. Een soort kok zijn en eten lekker maken. 

Na levensmiddelentechnologie gestudeerd te hebben en in Nederland, Amerika en Duitsland te hebben gewerkt voor grote bedrijven als Givaudan, FrieslandCampina, Doehler, Dr. Oetker en Jumbo werd het tijd voor iets anders. Tijd om iets te doen met mijn ervaring en passie en de drang naar vrijheid om iets zelf op te bouwen. In de tussentijd kon mijn moeder door geheugenproblemen niet meer thuis wonen en kwam op een verpleegafdeling terecht. Mijn vader, nu helemaal alleen, verhuisde naar een aanleunwoning om dicht bij mijn moeder te zijn. De realiteit is dat na de verhuizing mijn vader eenzaam werd. Hij zei daar in het begin nooit iets over, uit schaamte en vooral omdat hij niemand tot last wilde wezen. Al snel ging hij steeds minder eten, het was niet gezellig om dat alleen te doen. Gevolg hiervan was gewichtsverlies en een tekort aan essentiële voedingsstoffen. Ik merkte wanneer ik voor hem kookte dat hij meer at en genoot van de gezelligheid.

Mijn vader werd ziek (kanker) en takelde uiteindelijk snel af. In deze periode hebben we mijn vader nog kunnen overtuigen om ‘s avonds in het restaurant van Frankenland te eten. Dit deed hem zichtbaar goed, hij was onder de mensen en zien eten doet eten. Na het overlijden van mijn vader ben ik mij gaan verdiepen in eenzaamheid en ondervoeding. Ik schrok van de resultaten. Uit onderzoek van het RIVM blijkt dat 50% van alle 65+ers eenzaam is, bij 75+ers zelfs 67%. Daarnaast is ondervoeding van ouderen in Nederland een erg onderbelicht probleem (focus is vooral op overvoeding). Met onderzoek is aangetoond dat voedingssupplementen werken. Maar een meer systematisch verandering zal moeten komen van voorlichting en hulp door beschikbaar maken van (lekkere en gezonde) maaltijden. 

Hier moest en wilde ik iets mee doen. Bij Fresh Ventures Studio ben ik gaan bouwen aan een bedrijf waarmee ik mijn steentje kan bijdragen in het gevecht tegen eenzaamheid en ondervoeding. Ik wil mensen samenbrengen door eten. Lekker Samen eten is het doel hier. Ik ben er van overtuigt dat wanneer een lekkere maaltijd, in een gezellig sfeer gegeten wordt, dit bijdraagt aan de gezondheid van mensen. Zien eten, doet eten!